Matthew 13 That same day Jesus went out of the house and sat by the lake.2 Such large crowds gathered around him that he got into a boat and sat in it, while all the people stood on the shore. 3 Then he told them many things in parables, saying: “A farmer went out to sow his seed. 4 As he was scattering the seed, some fell along the path, and the birds came and ate it up. 5 Some fell on rocky places, where it did not have much soil. It sprang up quickly, because the soil was shallow. 6 But when the sun came up, the plants were scorched, and they withered because they had no root. 7 Other seed fell among thorns, which grew up and choked the plants. 8 Still other seed fell on good soil, where it produced a crop—a hundred, sixty or thirty times what was sown. 9 Whoever has ears, let them hear.”
10 The disciples came to him and asked, “Why do you speak to the people in parables?”
11 He replied, “Because the knowledge of the secrets of the kingdom of heaven has been given to you, but not to them. 12 Whoever has will be given more, and they will have an abundance. Whoever does not have, even what they have will be taken from them. 13 This is why I speak to them in parables:
“Though seeing, they do not see;
though hearing, they do not hear or understand.
14 In them is fulfilled the prophecy of Isaiah:
“‘You will be ever hearing but never understanding;
you will be ever seeing but never perceiving.
15 For this people’s heart has become calloused;
they hardly hear with their ears,
and they have closed their eyes.
Otherwise they might see with their eyes,
hear with their ears,
understand with their hearts
and turn, and I would heal them.’
Mesela Rençberi ’be Toxım u Hardi
Eke zaf dewa ra xêle mılet ke dormê dêde êno pêser, o cırê jü mesela qesê keno: “Rocê mordemekê de rençber ono, toxım erzeno hêgaê xo. Eke toxım erzeno, tenê pı kino raê ser, bınê lınga de pelexino, çuçıkanê asmêni rê beno qut. Tenê toxımi ki çarçê hardê torjıni beno, firıg dano, hama hardê beji de vê eno, maneno. Tenê toxımo bini ki çarçê wertê teli u tuli beno, werte de hakasino, maneno. Hama toxımo bin gıneno hardê rındi ro, beno khewe, jü ra sed dano.” Nae ke vano, vengê xo keno berz, vano: “Kamo ke he naene rê go ê xo estê, wa go do!” Isa manê mesela rençberi ’be toxım u hardi keno araze agırtê Isay cıra pers kenê: “Manê na mesela çıko?” O cüab dano: “Heq sırê Hukumdarenia xo ımarê keno ayan ke ıma bızanê. Ê binarê ki mesela de ano ra zon ke, ‘vinıtene de mevinê, he naene de fam mekerê.’1 Manê mesela ki nao: Toxım vatena Heqia. Toxımo ke kewto rae ser, zê êwê ke vatene he nenê, hama eytan ‘ke êno, qese zerrê dinara fino ro duri ke iman ro cı miyarê u ra mexelesiyê. Toxımo ke gıneno hardê torjıni ki, zê êwê ke vatene he nenê, abiyene ra cênê ro xo ser, hama bêbıngewê, opê pê inam benê, hona waxtê cerrebnaene de imanê xora kunê duri. Toxımo ke gıneno ro wertê teli u tuli ki, zê êwê ke vatene he nenê, hama rae ra derd u bela, kêf u e qê dina u dewletenia dina de nêrewinê, nêresenê. Hama toxımo ke gıneno hardê rındi ro, zê êwê ke zerrepakiye u ra tiye ra vatena Heqi he nenê, qori kenê, xode vındarnenê u ebe sebri rewnenê, resnenê. ncila Luka i ra gore
8:4-15 1 Kıtabê Peyxamber Ye aya 6:9 Horace Knowles* Pi ’be dı lacanê xora (Laco vindbiyae) Đsay qesey kerd: “Dı lacê jü mordemi benê. Ninara laco qıc piyê xora vano, ‘Bao, mılkê mara hesa mı çıka, bıde mı.’ Pi ki mılk wertê dı lacanê xode pare keno. Naera dirê roci tepia laco qıc her çiyê xo ano pêser, bar keno, şono jü welatê de duri. Uca rehetiye ra hesa xo çarçur keno. Waxto ke her çiyê xo xerc keno, her caê ê welati de ki veşaniyê de gırane kuna karre; o ki beno motacê her çi. Nae sera şono lewê mordemê de ê welati de vındeno ra. O, laceki keno şüanê xoza, ruşneno hêgaanê xo ser. Veşaniya xo dest êno o hal ke endi werdê xoza rê ki beno razi, hama ê ki kes dest nêdano. Aqılê xo ke êno sare, vano, ‘Honde xızmekari çêverê çê piyê mıde benê mırdi, hama ez ita vêşaniye ra mıren. Raurzi, şori lewê piyê xo, vaci, “Bao, mı verva Heqi u verva to guna kerde, qusurê mı esto. Ez endi leeqê to niya ke, vaci lacê tuya, namê tora bêri wedardaene, mı xorê zê xızmekarê çêverê xode bıvındarne ra.”’ Uşto ra, gıno be rae ro, şiyo lewê piyê xo. Lac ke duri ra aseno, pi vineno; cırê zerrê xo vêşeno. Vazeno, şono lacê xo keno vırana xo, phaçi keno. Hama lac cıra vano, ‘Bao, mı verva Heqi u verva to guna kerde, qusurê mı esto. Ez endi leeqê to niya ke vaci lacê tuya, namê tora bêri wedardaene!’ Hama pi xızmekaranê xora vano, ‘Rew ra, qatê kıncanê rında biarê, pıra dê, iştanê bêçıke kerê, cıtê çarıxa lınga kerê! Nala xurte biarê, sare bıbırrnê; burime, kêf bıkerime; çıke, no lacê mı merde bi, reyna ame ro xo; vindbiyae bi, reyna asa.’ Nae sera kunê kêf. Lacê mordemekiyo pil hêga de beno. Eke cêreno ra verva çêi êno, vengê kay u kêfi heşneno. Xızmekara ra jü venga cı dano, cıra pers keno, ‘Çıko, çıvao?’ Xızmekari ki cıra vano, ‘Bıraê to peyser ame çê, se ke weş u war ame, piyê to ki cırê nala xurte sarê bırrnê.’ Laco pil hers beno; nêwazeno ke zerre kuyo. Pi vecino teber cêreno lacê xo vero. Hama lac piyê xora vano, ‘Qaytê, ez honde seriyo torê xızmete u kar u gure ken. Qe waxtê ogıt u şiretê tora nêveciya. Hama mırê qe rocê bızêkê de to çinêbi ke mın u havalanê xora pê kêfê xo biardenê. Hama no lacê tuyo ke mılkê to ebe cêniyanê serevda da werdene, hona peyser ame çê, to cırê nala xurte sare bırrnê.’ Hama pi êra vano, ‘Tı, buko, her waxt lewê mıdera. Çıkê mı esto, ê tuyo. Mınasıb niyo ke ma ki reê kêf bıkerime, şa bime; çıke no bıraê to merde bi, reyna ame ro xo; vindbiyae bi, reyna asa!’” Đncila Lukaşi ra gore 15:11-32 *Horace Knowles © The British & Foreign Bible Society,1954.1967.1972 Additions and amendments by Luise Bass ©The British & Foreign Bible Society, 1994. Used with permis
No comments:
Post a Comment